موضوع اما به نویسندگی واقعیت‌محور ختم نمی‌شود. متاسفانه شبه‌علم چنان با افکار و باورهای مردم ما آمیخته‌شده که هریک از ما اگر سربچرخانیم به یکی از مصداق‌هایش برمی‌خوریم. حتی در جمع‌هایی که گرایش خردورزانه دارند و اغلب دوستان تحصیل‌کرده و اهل مطالعه‌اند باز هم ردپای شبه علم به روشنی دیده می‌شود. به تازگی در جمعی فرهیخته یکی از دوستان به نظریه هوش‌های چندگانه اشاره کرد، تا گفتم شبه‌علم است شگفت زده شد. چند روز پیش هم از یکی از برترین اساتید کشور در حوزه بازاریابی اینترنتی شنیدم که براساس تحقیقی که انجام شده، یک فرد بزرگسال در روز ۳۵ هزار تصمیم می‌گیرد. فقط چند دقیقه زمان لازم بود تا مشخص شود این هم مصداق دیگری از شبه علم است. این تنها قطراتی از دریای پندارها و اشارات شبه علمی است که ما روزانه می‌شنویم، باور می‌کنیم و متاسفانه به آن دامن می‌زنیم. شاید این رویکرد در مواردی چندان خسارت‌بار نباشد اما وقتی کار به دامنه عقاید کلی ما درباره رویدادها و پدیده‌ها می‌رسد یا حوزه‌های تخصصی مثل سلامت را در نظر می‌گیریم رویکرد متکی بر شبه‌علم و خرافه می‌تواند خسارت‌های جبران‌ناپذیری به بار آورد.